- ευμήκης
- -ες (ΑΜ εὐμήκης, -ες, Α δωρ. τ. εὐμάκης)1. (για άνθρωπο) ψηλός, αυτός που έχει υψηλό ανάστημα («παρθένον εὐμήκη καὶ εὔχρουν», Αλκίφρ.)2. ο εκτεταμένος κατά μήκος, ο μακρός, ο επιμήκης («καὶ ἀμπελῶνα θαυμαστὸν ἐποίησεν ἐκεῑσετὸν ἔκαμε εὐσύνθετον, ὡραῑον καὶ εὐμήκη», Διγεν. Ακρ.)αρχ.1. συνεκδ. σημαντικός, αξιόλογος («ἐπί τ' εὐμήκεις ἥκουσι τύχας», Ευρ.)2. το ουδ. ως ουσ. τo εὔμηκεςείδος βαλσάμου, ιαματικής αλοιφής.[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -μήκης (< μήκος), πρβλ. επι-μήκης, ουρανο-μήκης].
Dictionary of Greek. 2013.